حکمتيار: صلح دشمنان زيادى دارد، از هيچ جنايتى براى تخريب پروسه صلح دريغ نمى ورزد

متن خطبه امير محترم حزب اسلامی انجنير حکمتيار در نماز جمعه

16 حوت 98

الحمد لله و كفى و سلام على عباده الذين اصطفى و بعد: فاعوذ بالله من الشيطن الرجيم بسم الله الرحمن الرحيم

فَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنۡ خَلَٰقٖ البقره: ٢٠٠

صدق الله العظيم

برادران و خواهران عزيز!

در رابطه به حادث دردناك و غم انگيز امروز؛ انفجار در جلسه سالياد رهبر حزب وحدت اسلامى؛ آقاى مزارى؛ كه تعداد زياد كشته و زخمى برجا گذاشت، بايد گفت: صلح دشمنان زيادى دارد، از هيچ جنايتى براى تخريب پروسه صلح دريغ نمى ورزد، در كمين اند، هر بارى كه روند صلح به مرحله اى حساس رسيده؛ حوادث شبيه به اين را باعث شده اند، طالبان رابطه اين حادثه و عاملين آن را با خود نفى كرده اند. و اين نشان مى دهد كه رسيدن به صلح حقيقى كار ساده و آسان نيست.

قبل از ترجمه و شرح اين آيه مباركه و آيات بعد از آن؛ عرائضى در باره مظالم وحشيانه عليه مسلمانان در سراسر دنيا دارم:

آنچه در هند مى گذرد، مخصوصاً در اثناى سفر ترامپ به هند و پس از آن كه موج جديد حمله هاى وحشيانه بر مسلمانان بارى ديگر آغاز و تشديد گرديد و تا حال ادامه دارد، مساجد ويران و سوختانده شدند، هندوهاى متعصب؛ در حمايت نيروهاى امنيتى به خانه هاى مسلمانان بى دفاع و مظلوم هجوم بردند، دروازه ها را شكستند، خانه و دكانها را آتش زدند، زنها، اطفال و پيرمردان را در جاده ها لت و كوب كردند.

آنچه در برما، در فلپين، در عراق، سوريه، ليبيا، فلسطين، كشمير و در افغانستان مى گذرد،

همه و همه از مظلوميت جهان اسلام و مسلمانان حكايت مى كند، حكايت هاى خونين و مخوف،

و از سوى ديگر توافق نيروهاى كفر، الحاد، فساد و نفاق عليه اسلام و مسلمانان را به نمايش مى گذارد.

اگر يك انسان غربى؛ در اقصاى دنيا؛ به زندان مى رود؛ آنهم براى چند روزى و به زودى رها مى گردد؛ اما در همين رابطه فريادهاى مدافعين دروغين حقوق بشر به آسمان بلند مى شود و تمامى رسانه هاى مزدور و در خدمت دشمنان اسلام آن را با آب و تاب و سوز و گداز و به گونه مكرر و مبالغه آميز انعكاس مى دهند.

اما زمانى كه عليه مسلمانان مظلوم و بى دفاع بدترين و وحشيانه ترين جنايتها صورت مى گيرد؛ كشتارهاى دسته جمعى، بمبارد مساجد، قريه ها، خانه ها، شهرها، شفاخانه ها، فابريكه ها و حتى فابريكه هاى دوا سازى، محافل غم و شادى، و صدها جنايت ديگر؛ برگى نمى جنبد و صداى بلند نمى شود، نه از رسانه ها و نه از مدافعين سيكولر حقوق بشر و مزدوران غرب!!

اما إن شاء الله اين وضعيت ديرى دوام نخواهد كرد، روزى فراخواهد رسيد كه بساط اين ستمگرى ها و وحشتها عليه مسلمان پايان يابد.

برادران و خواهران عزيز!!

اجازه بدهيد در باره شيوع ويروس كرونا نيز عرائضى داشته باشم:

ويروس كرونا كمتر از انفلونزا (ريزش و زكام) مصاب و تلفات دارد.

ما در تمامى جهان؛ از زكام سالانه چندين مليون مصاب و مرگ و مير داريم و از كرونا تا حال و در اين چند ماه فقط 90 هزار مصاب و سه هزار مرگ و مير داشته ايم.

در چين نصف آنان كه به اين بيمارى مبتلا شده بودند؛ صحت ياب و سالم به خانه هاى شان برگشته اند.

با اين همه بايد سفارشهاى داكتران را مراعات كرد، هدايات اسلام نيز مثل سفارشهاى داكتران است.

كسى كه علائم ريزش و زكام دارد بايد از مصافحه، معانقه، رفتن به مسجد و محل ازدحام مردم خوددارى كند، از عروسى ها، مهمانى ها، ميله ها (چون ميله نوروز) اجتناب ورزد. ميله هاى نوروز؛ آنهم در جوار زيارتگاهاى چون مزار و كارته سخى كه اصلاً عمل خلاف ارزشهاى اسلام است، قبر على رض نه در نجف است و نه در كارته سخى و مزار، محل دفنش به احدى معلوم نيست. دوستانش پس شهاجت او جسدش را در تاريكى شب در محل نامعلومى دفن كردند، به هيچ كسى تا حال دقيقاً معلوم نيست كه در كجا دفن گرديد. تقريباً چهار صد سال بعد، خليفه عباسى هارون الرشيد؛ عده اى را توظيف كرد تا محل دفن على رضى الله عنه را بيابند، موفق نشدند، بالآخره خودش در خواب ديد كه در فلان محل دفن شده و در همانجا قبرى براى وى ساختند، همين قبرش در نجف.

در اين روزها اگر مجبور به بيرون رفتن شديد؛ بايد از ماسك يا دستمال و شف دستار تان استفاده كنيد.

پيامير عليه السلام مى فرمايد:

به منطقه وبازده نرويد و از آن بيرون نشويد.

در زمان پيامير عليه السلام در شبها و روزهاى بارانى با صداى بلند اعلان مى شد كه نمازهاى تان را در خانه بخوانيد و به مسجد نياييد

يعنى كه در چنين حالتها مى توان براى اداء نمازها به مسجد نرفت و در خانه اداء كرد.

وروڼو خوېندو!

د لومړي تلاوت شوي آيت ژباړه او مختصره شرح داسي ده:

فَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا وَمَا لَهُۥ فِي ٱلۡأٓخِرَةِ مِنۡ خَلَٰقٖ

خو د خلكو ځيني داسي دي چي وايي: اې زموږ ربه! موږ ته ئې په دنيا كي راكړه، چي ده لره به په آخرت كي هيڅ برخه نه وي.

دوى ته چي په دنيا كي څه وركول كېږي، دلته ئې يادونه نه ده شوې، يا له دې كبله چي دا وركړه اصلاً دومره بې ارزښته ده چي په يادولو نه ارزي

او يا ئې وجهه دا ده چي الله تعالى ته د دوى دعاء د دې وړ نه ده چي الله تعالى ئې قبوله كړي. له الله تعالى د باغي او عاصي دعاء د منلو وړ نه دي. د خپل عدل له مخي دوى ته د خپلو عملونو بشپړه معاوضه او بدله په دنيا كي وركوي.

په مقابل كي ئې بله ډله داسي ده:

وَمِنۡهُم مَّن يَقُولُ رَبَّنَآ ءَاتِنَا فِي ٱلدُّنۡيَا حَسَنَةٗ وَفِي ٱلۡأٓخِرَةِ حَسَنَةٗ وَقِنَا عَذَابَ ٱلنَّارِ ٢٠١ أُوْلَٰٓئِكَ لَهُمۡ نَصِيبٞ مِّمَّا كَسَبُواْ ۚ وَٱللّٰهُ سَرِيعُ ٱلۡحِسَابِ ٢٠٢

او د دوى ځيني داسي دي چي وايي: اې زموږ ربه! موږ ته هم په دنيا كي ښېگڼه راپه برخه كړه او هم په آخرت كي ښېگڼه او د اور له عذابه مو وساته. [202]- دې ډلي ته به د خپلو لاسته راوړنو خاصه برخه وي او الله ژر محاسبه كوونكى دئ.

درېيمه ډله خلك داسي معرفي كوي:

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يُعۡجِبُكَ قَوۡلُهُۥ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَيُشۡهِدُ ٱللَّهَ عَلَىٰ مَا فِي قَلۡبِهِۦ وَهُوَ أَلَدُّ ٱلۡخِصَامِ ٢٠٤ وَإِذَا تَوَلَّىٰ سَعَىٰ فِي ٱلۡأَرۡضِ لِيُفۡسِدَ فِيهَا وَيُهۡلِكَ ٱلۡحَرۡثَ وَٱلنَّسۡلَۚ وَٱللَّهُ لَا يُحِبُّ ٱلۡفَسَادَ ٢٠٥ وَإِذَا قِيلَ لَهُ ٱتَّقِ ٱللَّهَ أَخَذَتۡهُ ٱلۡعِزَّةُ بِٱلۡإِثۡمِۚ فَحَسۡبُهُۥ جَهَنَّمُۖ وَلَبِئۡسَ ٱلۡمِهَادُ ٢٠٦

او د خلكو ځيني داسي دي چي د دنيا په اړه د ده وينا دي حيرانوي او په هغه څه الله شاهد نيسي چي په زړه كي ئې دي، په داسي حال كي چي دى ترټولو كلك دښمن دئ.

خو كله چي (د چارو) متولي شي نو په زمكه كي د دې هڅه كوي چي فساد په كي خور كړي او فصل او نسل تباه كړي او الله خو فساد نه خوښوي. [206]- او چي ورته وويل شي: له خدايه ووېرېږه! عزت النفس ئې گناه ته وپاروي، نو جهنم ورته كافي دئ او څومره بد ټاټوبى!

له مخكنيو دوو ډلو وروسته په دې آيتونو كي هغه ډله معرفي كوي چي:

ظاهر ئې د دوست وي،

وينا ئې حيرانوونكې وي، د دنيوي چارو په اړه وينا ئې ډېره جالبه او جاذبه،

خو په حقيقت كي تر بل هر دښمن خطرناك او كينه كښ وي، له مسلمانانو سره د مخامخ كېدو په وخت كي ځان د دوى له ډلي ښيي، قسمونه خوري چي په زړه كي ئې پوخ ايمان دئ او له مسلمانانو سره كلكه مينه.

خو چي بېرته خپلو ملگرو ته ستون شي او يا قدرت په لاس ورشي او د خلكو د چارو متولي شي، نو بيا ئې ټوله هڅه دا وي چي فساد خور كړي، د جگړو اور ته لمن ووهي، كافران پر مسلمانانو بريد ته وهڅوي او د وينو تويولو او د فصلونو د تباهۍ باعث شي،

دوى قسمونه خوري، الله د خپل زړه په حال شاهد نيسي حال دا چي د دوى زړونه له فساد ډك دي او په داسي حال كي چي الله فساد نه خوښوي.

بل خصلت ئې دا دئ:

كله چي ئې په كړو وړو انتقاد وشي او دا ورته وويل شي چي له گناه لاس واخله او له الله ووېرېږه، نو دا انتقاد په خپل عزت تېرى گڼي، له خپلي گناه دفاع كوي او مزيد گناهونو ته هڅول كېږي.

له دې مبارك آيت معلومېږي چي د نصيحت په مقابل كي حساسيت ښودل او سالم انتقاد په خپل عزت تېرى گڼل د نفاق نښه ده.

آخري او تر ټولو غوره ډله داسي معرفي كوي:

وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَشۡرِي نَفۡسَهُ ٱبۡتِغَآءَ مَرۡضَاتِ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ رَءُوفُۢ بِٱلۡعِبَادِ ٢٠٧

او له خلكو ځيني داسي دي چي خپل نفس د الله د رضاء په لټه كي پلوري او الله په خپلو دغو بندگانو رءوف دئ.

د پورتنيو منافقينو په مقابل كي بيا ځيني خلك داسي دي چي خپل هر څه د الله په لار كي قرباني كوي، يوازي د دې لپاره چي د الله رضاء ترلاسه كړي، الله تعالى په خپلو دغو مخلصو بندگانو ډېر زړه سوانده او مهربان دئ.

سبحانك اللهم بحمدك نشهد ان لااله الا انت نستغفرك و نتوب اليك