حکمتيار: أحزاب سياسى تعهد كنند كه راه هاى نامشروع رسيدن به قدرت را براى هميش تحريم مى كنند

مخالفين نظام؛ اخيراً و شايد به دليل بى نتيجه و غير مؤثر بودن عمليات مزعوم بهارى شان؛ طرحى براى حل بحران ارائه كرده اند؛ با آن كه نه روشن است، نه مى توان آن را موضع رسمي، واحد و نهائي خواند، به گونه اى كه تمامى مخالفين مسلح و غير مسلح بر آن متحد و متفق باشند؛ اما با وجود آن؛ يك انكشاف تازه تلقى مى شود. طرح شامل سه خواسته در سه ماده است:

مشاركت در قدرت و تشكيل حكومت موقت.

حضور نيروهاى خارجى؛ تحت پوشش ملل متحد و به منظور تأمين و تضمين امنيت مخالفين!!

برگزارى انتخابات.

هر چند خواست نخستين و اصلى شان؛ مشاركت در قدرت؛ چيزى است كه در دوران اشغال كشور؛ از سوى نيروهاى شوروى و متعاقب آن ناتو؛ و زمانى كه همين گروه ها؛ در رأس حكومت هاى دست نشانده اجنبى بودند؛ رئيس جمهور، وزير، والى و وكيل بودند؛ با هر طرح صلح با مخالفين مسلح و مشاركت شان در قدرت؛ به شدت مخالفت كرده اند و مانع اصلى در برابر تلاش هاى صلح بوده اند؛ هم با مصالحه ميان حزب اسلامى و دولت وقت؛ به مخالفت پرداخته اند و هم مصالحه با حركت طالبان؛ و اين نخستين بار است كه از مشاركت و انتخابات صحبت مى كنند؛ اما با آن هم؛ از نظر ما اين يك انكشاف مثبت است، ولى اين طرح چند عيب اساسى دارد:

•             راه را براى حضور مجدد نيروهاى خارجى باز مى كند؛ ملل متحد چيزى جز پوشش فريبنده براى حضور نظامى اجنبى تحت فرمان قدرت هاى بزرگ نيست؛ همين ملل متحد و شورىٰ امنيتش بود كه تهاجم ناتو و در رأسش أمريكا را بر افغانستان تأييد كرد و تمامى افراد و گروه هاى كه در فهرست سياه سى آى اى بودند؛ همه را در فهرست سياه گرفت و تحريم ها و محدوديت هاى ظالمانه را بر آنان وضع كرد. و كار را به آن جا كشاند كه تمامى فعاليت هاى ناتو در پوشش يوناما صورت مى گرفت.

•             تشكيل حكومت موقت؛ آن هم ائتلافى؛ تكرار تجربه ناكام قبلى است؛ هيچ أفغان مؤمن، وطن‌خواه و هوشيار با اعاده نظام قبلى و شبيه آن و اشتراك چهره هاى بدنام و مسئول سالهاى خونين اشغال و زمان اقتدار اين ها؛ موافقه نخواهد كرد؛ إصرار بر چنين شرائط نامعقول و غير قابل قبول معنى و نتيجه اى جز ادامه جنگ ندارد؛ متأسفانه برخى از اين چهره ها؛ فقط همين را مى خواهند؛ همه چيز اين ها با جنگ گره خورده.

•             اگر حكومت غير ائتلافى و بدون شرط مشاركت؛ و فقط براى برگزارى انتخابات شفاف و عادلانه را مطرح مى كردند؛ اين شرط و خواست؛ قابل بحث است؛ هر چند ما آن را نه ضرورى مى شماريم و نه عملى؛ ولى اگر إمارت اسلامى با آن توافق كند؛ از نظر ما مفيد است.

به اعتقاد ما؛ راه حل عملى و پذيرفتنى براى أفغان ها فقط اين است كه:

•             إصرار بر جنگ و تكرار تجارب ناكام قبلى؛ تحريم شود؛ راه صلح آميز، عملى و معقول بحران يگانه بديل جنگ گرفته شود.

•             همه جناح ها با انتخابات؛ مراجعه به آراء مردم و تمكين به إراده ملت توافق كنند.

•             نخست از طريق انتخابات شفاف و عادلانه و تحت مديريت كامل كميسيون مستقل انتخابات؛ شورىٰ ممثل ملت تشكيل شود؛ اين شورىٰ هم در رابطه به حكومت جديد و هم در رابطه به تمامى مسائل حاد و مهم ملى؛ چون تسويد و تصويب قانون اساسى جديد؛ نظام آينده كشور، نام نظام، بيرق و نشان، نقش أحزاب سياسى و بقيه أمور مهم تصميم نهائى اتخاذ كند.

•             حكومت آينده؛ طبق رهنمود هاى قانون اساسى جديد؛ تشكيل گرديده و قدرت به گونه مسالم آميز و بدون تأخير به آن انتقال يابد.

•             أحزاب سياسى تعهد كنند كه راه هاى نامشروع رسيدن به قدرت را براى هميش تحريم مى كنند و همواره به رأى ملت احترام و تمكين مى كنند.