مسئولیت ما در قبال شبکه های اجتماعی

مولانا عبد البر عائذ

وقتی پشت شبکه‌های اجتماعی نشسته‌اید، پند و اندرزهایی را که مرور می‌کنید، در حد توان به کار بندید.

- وقتی نصیحتی در مورد قرآن خواندن شنیدید، چیزی از قرآن تلاوت کنید.

- وقتی دیدید کسی شما را به صدقه دادن تشویق کرد، حد اقل چیزی صدقه کنید.

- وقتی کسی شما را به نماز شب تشویق کرد، شب بر خیزیذ و حد اقل دو رکعت نماز بخوانید.

مبادا از کنار پندها و نصیحت‌ها چشم و گوش بسته رد شوید، چرا که این کار قلب را سخت می‌کند و نفس را بر ترک خوبی‌ها عادت می‌دهد و از خوبی‌های آخرت محروم می‌گرداند و انسان را به دنیا و لذت‌های ناچیزی و بی‌ارزش، مصروف می‌سازد.

روز رستاخیز خواهی دید که همین پند و اندرزها حجتی بر علیه تو قرار گرفته است.

الله متعال ما را از سرنوشت روی‌گردانندگان پند و اندرزها به خوبی با خبر کرده است و می‌فرماید: «وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِيهِ مُزْدَجَرٌ حِكْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ/ و به راستی از اخبار آنچه متضمن پند است به آنان رسیده است، حکمتی سرشار. پس هشدارها سودی نمی‌بخشد» (قمر: ۴-۵).

الله متعال به ما خبر داده است که روی‌گردانی بسیار از پند و اندرزها، فرد را به کافران اهل کتاب همانند می‌گرداند: «أَلَمْ يَأْنِ لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِكْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلَا يَكُونُوا كَالَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَيْهِمُ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَكَثِيرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ/ آیا برای مسلمانان آن هنگام فرا نرسیده است که دلهای شان به (هنگام) یاد الله و (هنگام) به یاد آوردن آنچه از حق که نازل شده است، خشوع یابد و مانند کسانی نباشند که پیش از این به آنان کتاب داده شد و روزگار بر آنان دراز آمد آنگاه سنگدل شدند و بسیاری از آنان بدکارند» (حدید: ۱۶).

سخت گشتن قلب در برابر پند و اندرزها مصیبتی است که باعث می‌شود قلب حق و باطل را یکسان پنداشته و هیچ خیری را نپذیرد و سرانجام از دیدار الله متعال در قیامت محروم شود. الله متعال می‌فرماید: «كَلَّا بَلْ رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا كَانُوا يَكْسِبُونَ كَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ يَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ/ چنین نیست (که می‌گویند) بلکه آنچه کرده اند بر دلهای شان زنگار بسته است. چنین نیست (که می‌گویند) بی گمان آنان آن روز از (لقای) پروردگارشان در حجاب اند» (مطففین: ۱۴-۱۵).

قلبی که حق و باطل را یکسان بپندارد، خود را معبود قرار داده و حلال و حرام را تعیین می‌کند. چنانچه الله متعال می‌فرماید: «أَفَرَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ يَهْدِيهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ؟/ آیا دیده‌ای کسی را که خواسته (های نفسانی) اش را معبود خود گرفت و الله با وجود دانش او را بیراه گذارد و بر گوش و دل او مهر نهاد و بر دیده اش پرده قرار داد؟ پس چه کسی پس از الله او را هدایت کند؟ آیا پند نمی‌گیرید؟» (جاثیه: ۲۳).

پیامبر ما (صلی الله علیه وسلم) در توصیف چنین قلبی فرموده‌اند: «چون کوزه‌ای واژگونی است که خوب و بد نزدش یکسان است و جز از خواهشاتش پیروی نمی‌کند» (صحيح مسلم:۲۳۱).

اساس همه‌ی این مصیبت‌های سخت نتیجه‌ی رد شدن از کنار پند و اندرزهایی است که با آن روبرو شده‌ای و کم ترین توجهی به آن‌ها نکرده‌ای.

پس عزم خود را برای به کار بستن پند و اندرزهایی که با آن‌ها مواجه می‌شوید، هرچند در کم‌ترین حد ممکن، جزم کنید.