پیام محترم حکمتيار صاحب به تمامى اقوام برادر و با هم برابر كشور

پیام رهبر معزز حزب اسلامی افغانستان به تمامى اقوام برادر و با هم برابر كشور!

به برادران عزيز هزاره و اوزبك؛ تاجك و پشتون، و هر قوم و قبيله ديگر؛ با الحاح توصيه مى كنم كه خانه تان را به دست خود تان آتش نزنيد، فتنه هاى خاموش را بيدار مكنيد، جنگ پايان يافته را بارى ديگر شعله ور نسازيد، از تكرار تجارب تلخ و خونين گذشته خوددارى ورزيد، مگذاريد هيچ افغانى مجال آن را بيابد كه به نمايندگى از اين و آن قوم و گروه؛ بارى ديگر در پاى نيروهاى اجنبى بيفتد و آنان را براى اشغال مجدد كشور دعوت نمايد؛ بر هر كى از حلقومش اين فرياد نحس و نجس بلند مى شود؛ مرگ و ننگ بفرستيد.

هر قبيله و قوم اين سرزمين عزيز پاره تن ملت بزرگ و سر بلند است؛ در افغانستان؛ اين خانه مشترك فرد فرد اين ملت متحد و يك پارچه؛ هزاره و اوزبك؛ در كنار برادران پشتون و تاجك و سائر اقوام؛ در زير يك سقف؛ قرن ها برادر وار زندگى كرده اند و يكجا با ديگران از وجب وجب كشور شان دفاع نموده اند؛ امروز كه اشغالگران بدمست؛ از كشور ما با سرافگندگى برون شده اند و در پى جبران شكست ننگين خود و افروختن آتش جنگ نيابتى ديگر اند؛ نگذاريد دشمنان داخلى و خارجى ملت و كشور تان؛ وحدت ملى مان را صدمه بزنند؛ پيوند برادرى و اخوت ما را كه از ايمان به خدا و تعهد ما به اسلام مايه گرفته؛ سست كنند؛ اخوت را به كينه و نفرت و دوستى را به عداوت و دشمنى عوض نمايند؛ و آتش جنگ هاى قومى و مذهبى را شعله ور كنند؛ آنان كه شعار و كار شان اين است؛ نه دوستان شما اند و نه در روز هاى سخت در كنار شما خواهند بود؛ اين ها يك جا با اشغالگران آمدند و يك جا با آن ها از كشور فرار كردند، شما را تنها گذاشتند، به كشور هاى عضو ناتو پناه بردند و در آغوش نرم و گرم باداران شان خزيده اند؛ از همان جا و از طريق بوق هاى تبليغاتى دشمنان دين، وطن، آزادى و تمامى ارزش هاى دينى و ملى تان؛ و به هدف تجزيه افغانستان؛

مصروف اشاعه پراگنى ها اند. در اين چهار دهه جنگ و اشغال؛ اين ها؛ فرزندان شما را به كام مرگ مى فرستادند، از آنان سربازان اجير جنگ هاى نيابتى مى ساختند؛ و در برابر آن زر مى اندوختند و خانه هاى مليون دالرى در داخل و خارج؛ در دوبى، استانبول، اسلام آباد، پاريس، لندن و واشنگتن مى ساختند!!

راه حل مشكلات كشور ما نه جنگ نيابتى به زور بازوى اجنبى است، نه تجزيه به شمال و جنوب و نه نظام فيدرالى مطابق نسخه اشغالگران غربى و شرقى؛ حقيقت فقط اين است كه كشور متحد، بزرگ، سربلند و فارغ از جنگ؛ به ما عزت مى بخشد و از احتياج به ديگران نجات مى دهد؛ آنان كه چنين كشورى ندارند؛ تمامى عمر شان را در ذلت و پستى و احتياج به ديگران سپرى كرده اند؛ در هر جا و هر مكانى و از هر سمت و سويى حقير و ذليل پنداشته شده اند. نه حامى مغرض به ديده احترام به آنان نگرسته و نه پناه دهنده مضطر. كافى است بنگريد كه شوروى با كمونست ها به رهبرى كارمل (تاجك) چه كرد و امريكا با سيكولر ها به رهبرى غنى (پشتون)!!