غزل – بلينډه بدرۍ
چې اننګو کې مې د رنګ په رفت آمد پوهیدې
ښه وې شاعر وې ، د جزباتو په ابجد پوهیدې
چې به خمار شوې زمزمې به دې کړې وا په نڅا
ملنګه ته د زندګۍ په شد او مد پوهیدې
ما له دې ویرې ستا په لورې ځکه نه درکتل
چې ته له ځان د بغاوت په ښه او بد پوهیدې