تګ کوي ، ويني ترى بهيږى ، شاته نه ګوري او نه هم ژاړي

خپل داوړه بچيان يې داسي نيولى لکه د وزرو په شان ــ ګواكي ټوله زمکه يې په اوږو را ځوړنده پرته ده ، داسي ښکارى چي همدا يوازنۍ پاتي ده او دلته ژوند د يوى ورځى بلکى له يوى سانيي هم ډير سخت دى ـ

ويني يې په سپن لباس روانى دى ، مګر بيا هم خپل مزل ته يې د ړنګو کورونو او کوڅو ترمنځ دوام ورکړيدى .

دا يوازي ف لس طيني مور نده بلکي د عزت ، شوکت او عظمت ، صبر ، استقامت دنګ منار دي ، په سترګو کي يې د انتقام لمبي اوچتيږى او په زړه کي يې داسي ژمنه ده چي مرګ نه قبلوي

هيڅکله نه په شا کيږو تر څو چى مو بدن کى سا چلپږى . غ زة ـ